Hoe de bakfiets aan het rollen kwam

Voor de jeugd in Zelhem was er begin jaren ´70 niet veel te doen. ´s Zondags waren de café's vaak gesloten. Vanuit de kerk werd nog wel het een en ander georganiseerd voor de jongeren, maar voor wie niet bij een kerk was aangesloten viel er bar weinig te beleven. Daarom besloot een aantal jongeren, waaronder Gerard Kruisinga, Dick van de Berg, Henk Eelderink en Dick Uittenbogaard, zelf wat te organiseren. 1973 was het eerste jaar dat ze een totaalprogramma hadden samengesteld. De bedoeling was wat sensatie, iets zeskamp-achtigs. Dat lukte vrij aardig met een kruiwagenrace, een playback show, en om het ludiek te houden was er een race met 7 bakfietsen die door gemeentewerken voor de race beschikbaar werden gesteld. Er reden toen ook een aantal transportfietsen mee. Een van hen reed zelfs een lantaarnpaal scheef. Andere onderdelen waren een vetkuiven- en een imitatie-wedstrijd. De organisatoren wilden iets sensationeels, ook met het oog op het toerisme.

Dankzij de ondersteuning van Douwe Veenstra, de toenmalig beheerder van Dennenlust, kwamen met beperkte financiële middelen de activiteiten toch van de grond. Met wat touw en wat strobalen werd het bakfietscircuit rondom Dennenlust gemarkeerd. Als jurywagen, waarin Gerard Kruisinga het eerste jaar verslaggever was, werd een overdekt kraampje gebruikt. Gestart werd er met een alarmpistool. De wedstrijd duurde vrij lang. De finale duurde 20 minuten + 2 ronden. Als de teams van de bakfiets-jongens - die in cafë het Witte Paard geronseld waren - hun rondjes reden, was er een heerlijke sfeer. Uit de luidsprekers klonk voor en tijdens de wedstrijd muziek, zodat er tegelijkertijd westrijdspanning en een ongedwongen sfeer heerste.

Doordat de bakfietsers ongetraind waren, was het totaal onvoorspelbaar waar men terechtkwam, en op welke manier dat ging. Het parcours was ook niet te overzien. Men reed van bocht tot bocht, met als gevolg onverwachte buitelingen. Voor het publiek was het vooral bij de start erg leuk, maar voor de rijders soms erg moeilijk. Na de eerste bocht werd het parcours steeds smaller, terwijl er ook nog een dikke boom stond waar je omheen moest. Deze boom was een echte sta-in-de-weg wanneer twee bakfietsen elkaar passeerden, met alle gevolgen van dien.

 

Na de wedstrijden was de prijsuitreiking  "natuurlijk" in Dennenlust. De prijzen werden beschikbaar gesteld door de Zelhemse middenstand, iets wat ze jarenlang vol zouden houden. Na de prijsuitreiking was het gezellig napraten, drinken en dansen. Hier was het waar de jeugd uit alle lagen van de bevolking elkaar weer tegenkwam en er een brug werd gelegd tussen de kerkelijke en niet-kerkelijke jeugd.